Kramer vs. Kramer (1979) του Robert Benton. 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία της και 15-20 χρόνια μετά την πρώτη -και τελευταία μέχρι προχθές- φορά που την είδα. Σε αυτό κυρίως θέλω να σταθώ, ξεπερνώντας το ότι είναι μία υπέροχη ταινία που αξίζει πολλών επαίνων τόσο για το θέμα που εξετάζει, όσο και για την όλη παραγωγή με αποκορύφωμα τις εκπληκτικές ερμηνείες. Να καταπιαστώ δηλαδή πιο πολύ με τη διαχρονικότητά ή το ξεθώριασμα της στο χρόνο. Πέρασαν τριάντα χρόνια και όμως πάνω κάτω περιγράφει σύγχρονες σε εμάς καταστάσεις. Γάμος, παιδί, καριέρα, φόρτος εργασίας, απάνθρωπα ωράρια, ελαχιστοποίηση της προσωπικής ζωής, μηδαμινός ελεύθερος χρόνος, διαζύγιο, κηδεμονία, δικαστήρια κτλ κτλ, μία αλυσίδα που εξακολουθεί να υφίσταται ακόμα και σήμερα και μάλιστα όλο και συχνότερα. Αλλά μήπως αυτό ήταν και το βασικό σημείο που την έκανε τότε τόσο επιτυχημένη. Αυτή η συχνότητα σήμερα που συναντάμε τέτοια περιστατικά σε συνδυασμό με την αντίστοιχη συχνότητα που τα συναντάμε εδώ και τόσα χρόνια στο σινεμά, θα άφηναν περιθώρια σε μία αντίστοιχη ταινία σήμερα να προκαλέσει τον ίδιο ντόρο και να έχει την ίδια επιτυχία; και για να το πω πιο λαϊκά τι να μας πει τη σήμερον ημέρα μία ταινία για ένα διαζύγιο; Πάντως στα δικά μου μάτια, προφανώς επηρεασμένος από όλα τα παραπάνω, το “Κράμερ εναντίον Κράμερ” κατά την ελληνική προφορά του ονόματος, παρότι εξακολουθεί να είναι μία εξαιρετική ταινία δεν έχει πια τις μυθικές διαστάσεις τις οποίες του είχα προσδώσει όταν το είχα πρωτοδεί σε μία αναμφίβολα πιο αθώα και ευαίσθητη ηλικία.
Από βραβεία άλλο τίποτα, 5 OSCAR, όλα τα βασικά αφήνοντας 2-3 λιμά για τα επίσης πολύ δυνατά Apocalypse Now (1979) και Being There (1979), 4 χρυσές σφαίρες και μερικές ακόμα δεκάδες υποψηφιότητες και βραβεύσεις. Για την ιστορία να πούμε ότι ο εφτάχρονος τότε Justin Henry που υποδύθηκε το μικρό Billy στην ταινία και ήταν μάλιστα ο νεότερος ηθοποιός που είχε προταθεί ποτέ για βραβείο OSCAR, ακολούθησε καριέρα ηθοποιού χωρίς όμως ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία. Αντίθετα ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Benton, ο οποίος να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο σχεδόν έγραψε και το σενάριο του Superman (1978) παρότι με μικρή σχετικά φιλμογραφία κατάφερε να τσιμπήσει άλλο ένα OSCAR σεναρίου μερικά χρόνια μετά για το Places in the Heart (1984) και να διατηρηθεί σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο με ταινίες όπως το Human Stain (2003) για παράδειγμα.
Μια ταινία την ημέρα... 
October 23, 2009 at 21:51 |
Υπέροχη ταινία, συγκινητική με πολλά μηνύματα που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει επίκαιρη!
Είναι από τις ταινίες που είχα σκοπό να σχολιάσω κι εγώ μες τις επόμενες μέρες!
October 24, 2009 at 20:06 |
**** απο Academy.
Aπο τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας 70.Μιάς δεκαετίας που έδωσε συγκλονιστικές ταινίες(Network,Exorcist,Julia,k.a).
October 25, 2009 at 14:10 |
Δυστυχώς πολλές ταινίες τις βλέπουμε με άλλο τρόπο μετά από χρόνια και ίσως με αποθάρρυνες λίγο από να την ξαναδώ. Αλλά πάλι μπορείς να σκεφτείς ανάλογες, πιο σύγχρονες ταινίες που να είναι το ίδιο αξιόλογες ; Αυτό σχετικά με τη φράση “τι να μας πει τη σήμερον ημέρα μία ταινία για ένα διαζύγιο;”.
October 25, 2009 at 17:12 |
Καλησπερα φιλε ΑΕΚτζη 🙂
Πολύ ωραιος σχολιασμος σε μια πολυ καλη ταινια.
“τι να μας πει τη σήμερον ημέρα μία ταινία για ένα διαζύγιο;”
Νομιζω ειναι μια φραση που θα μπορουσε να αποτυπωσει συνοπτικα την “αξια” της ταινιας αυτης.
Ομως οι συγκλονιστικες ερμηνειες, οπως ορθως επισημαινεις, πιστευω πως ανεβαζουν το “Κραμερ εναντιων Κραμερ” δυο επιπεδα πανω! Προσωπικα θεωρω οτι η Μεριλ Στριπ ανηκει στις 4-5 σπουδαιοτερες γυναικες ηθοποιους στην ιστορια του σινεμα, ενω το κατι σχετικο ισχυει για τον Νταστιν Χοφμαν (σε διαφορετικα στανταρντς ομως, αφου ο αντρικος “ανταγωνισμος” ειναι πολυ μεγαλυτερος). Εξαιρετικος ειναι και ο πιτσιρικας..
Να σαι καλα που μου θυμισες αυτη την ταινια, την πρωτη που με ειχε συγκινησει σε μεγαλο βαθμο (βεβαια την ειχα πρωτοδει 10 η 11 ετων. Τις επομενες 2-3 φορες την παρακολουθησα ψιο “ψυχρα” εστιαζοντας αποκλειστικα στις ερμηνειες.
Φιλε Academy, προχειρα απο τα 70s (απο τις καλυτερες 10ετιες) θα προσθετα τις: Chinatown, Straw Dogs, The Passenger, Papillon, Little Big Man..
October 25, 2009 at 20:18 |
Ταινίες σαν αυτή ήταν τα μπλοκμπάστερ της δεκαετίας του ’70. Πόσο έχουμε αλλάξει…
October 25, 2009 at 20:23 |
Giota να τη δεις θα περιμένω με ενδιαφέρον το σχόλιο σου
Academy και ποια δεκαετία δεν έδωσε συγκλονιστικές ταινίες; όλες όσες αναφέρεις εσύ και ο Mike είναι ταινιάρες αλλά και πόσες ακόμα…
hazopoulis όχι δεν μπορώ να σκεφτώ σύγχρονη ταινία επί του θέματος τόσο αξιόλογη αλλά αυτό που λέω είναι ότι πέρα από την ποιότητα της ταινίας παίζει ρόλο και το ότι οι καιροί αλλάζουν
Mike συμφωνώ στα περισσότερα και ειδικά για τη Streep. Είναι τεράστιο κεφάλαιο στο θέμα γυναίκα ηθποποιός, ανεξάρτητα από το πόσο μας άρεσε σε κάθε ταινίας της
October 25, 2009 at 21:23 |
Φώτη δεν πρόλαβα το σχόλιο σου, γράφαμε μαζί. Πράγματι the times they are a-changing που λέει και ο Bob σε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια
October 28, 2009 at 11:53 |
Πολύ όμορφη ταινία,αλλά για μένα είναι από τις πιο αδύναμες της τεράστιας δεκαετίας και δε μπορεί να σταθεί δίπλα στα τόσα μεγαθήρια που βγήκαν τότε.
Επίσης, μόλις πρόσφατα είδα το Being There και μου άρεσε περισσότερο!! Τα θέματα που εξέταζε ήταν σοβαρά και σατιρικά ταυτόχρονα, ενώ σε αφήνει να σκεφτείς πολλά πράγματα μόνος σου, ειδικά στο τέλος. Και ο Σέλλερς έδωσε μια ερμηνεία πιο δύσκολη από τον Χόφμαν(που ήταν βέβαια εξαιρετικός κι αυτός) και πιστεύω ότι έπρεπε να πάρει το βραβείο.
October 28, 2009 at 12:58 |
Συμφωνώ fauntleroy για το Being There και σίγουρα υπήρχαν και άλλες τεράστιες ταινίες εκείνη την εποχή
October 28, 2009 at 21:24 |
Σόρι παιδιά, αλλά δεν… Όσο σκέφτομαι ότι στέρησε Όσκαρ από την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ δε γίνεται να μου αρέσει αυτό το έργο. Και να έλεγα ότι μετά έκανε και καμιά φοβερή καριέρα ο Μπέντον.
October 28, 2009 at 22:01 |
Καλά,αυτό με την Αποκάλυψη είναι άνω ποταμών!!Τέλος πάντων,από τότε που άρχισα να ασχολούμαι και έμαθα ότι μιλάμε για μια Ακαδημία που δεν έχει βραβεύσει Κιούμπρικ και Χίτσκοκ(μεταξύ αναρίθμητων άλλων)δεν ασχολούμαι και τόσο σοβαρά με το θέμα των Όσκαρ…Και το βλέπουμε αυτό να συνεχίζεται,βραβεύοντας το Σκορσέζε για μια από τις χειρότερες ταινίες του και αγνοώντας Αρονόφσκι,Φίντσερ και κυρίως ( :Ρ ) Νόλαν.
October 29, 2009 at 12:03 |
Έω ξαναπεί ότι θεωρώ τα οσκαρ τσίρκο και ποτέ δεν τα είχα σαν κριτήριο για να δω μία ταινια. Αλλά θα είναι ψέμμα να πω ότι δεν με ενδιαφέρουν.
Που είσαι ρε Costello; μας έλειψες.
October 29, 2009 at 18:46 |
Ναι, κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ…
Υ.Γ:Από τη στιγμή που γράφεις το ψέμμα με δύο “μ”, δεν υπάρχει πρόβλημα!:Ρ
October 29, 2009 at 21:02 |
Είναι λάθος ε; τρώω κάτι κολλήματα ώρες ώρες! Κολλήματα με 1 ή 2 λ;
October 29, 2009 at 21:42 |
Δεν το είπα για αυτό.Νομίζω είναι παλιότερη γραφή(όπως το καμμία π.χ).Κανονικά ψέμα είναι,αλλά κι εγώ με δύο το γράφω!!!
October 30, 2009 at 10:52 |
Καλημερα φιλοι.
Επιτρεψτε μου… Η σωστή ορθογραφία είναι με ένα ΄μ΄. Η λέξη προέρχεται από την αρχαιοελληνική “ψεύσμα”, με αποβολή του ‘σ’ και απλοποίηση του ‘ψεύμα’ σε ‘ψέμα’ .
Και “κολλημα” με δυο ΄λ΄.
Οσο για το θειο Oscar, τι να πω ρε παιδια… Εχει αδικησει πολλους… Και εχει βραβευσει και μη-αξιζοντες… Προσφατα ο αθεοφοβος “ανακαλυψε” τον Σκορσεζε και τον βραβευσε τιμης ενεκεν (ενω εχει κανει ταινιαρες στο παρελθον).. Τους δαιμονιους αδερφους Κοεν το ιδιο. Οι ανθρωποι κανανε το “ΦΑΡΓΚΟ” και ο θειος τους εδωσε το αγαλματιδιο για το “Καμια πατριδα για τους μελλοθανατους” στερωντας το απο τον Αντερσον και την ταινιαρα “Θα χυθει αιμα”!
Αλλοπροσαλλα πραγματα δηλαδη..
Zamuc καλα κανεις και δειχνεις ενδιαφερον στον “θεσμο” αυτο, αλλα νομιζω οτι κακως εχει περασει η εντυπωση οτι αποτελει το σημαντικοτερο κριτηριο για μια ταινια. Υπαρχουν αλλοι θεσμοι, μη Αμερικανικοι, ανεξαρτητοι, που κρινουν πιο αντικειμενικα, πιο “κινηματογραφικα” αν θες, τις ταινιες.
Η δικη μου αποψη ειναι αυτη. Καλημερα σε ολους.
October 30, 2009 at 15:59 |
Θα διαφωνήσω για την Πατρίδα.Τη θεωρώ ταινιάρα και την ανώτερη των αδερφών.Το Φάργκο μου φαίνεται πολύ χειρότερο…Βέβαια και το Θα Χυθεί Αίμα είναι τεράστια ταινία και προσωπικά δε μπορούσα να αποφασίσω για το ποια ήταν καλλίτερη!!!
October 30, 2009 at 18:21 |
Συμφωνώ σχεδόν σε όσα λες Mike ορθογραφικά και κινηματογραφικά αλλά επίσης διαφώνω για την Πατρίδα. Το θεωρώ ανώτερο και από Φάργκο και από Θα χυθεί αίμα.
Τώρα ρε fauntleroy το καλλίτερη γιατί το πετάς για να αρχίσουμε την κουβέντα με το καλύτερη; Μπαμπινιώτη θα το κάνω το blog
October 30, 2009 at 20:42 |
Το καλλίτερο σωστό είναι,αν διαβάσεις κανένα βιβλίο του 60 ή ακόμα και σε σύγχρονα,έτσι γράφεται..Μου αρέσει πιο πολύ και οπτικά,οπότε το χρησιμοποιώ!
October 30, 2009 at 23:03 |
Καλησπερα σας. Το “καλλιτερο” ειναι απολυτως συνωνυμο της λεξης “καλυτερο”.
Η διαφορα ειναι οτι ο καθηγητης γλωσσολογιας Γεωργιος Χατζιδακις εν ετει 1888 προτεινε στο ονομα της “διατήρησης και του εξωραϊσμου της καθαρευουσας εν αναμονη της εξελιξης της ομιλουμενης” τον σχηματισμο και την ορθογραφια με “υ” της λεξης καλυτερος (αντι καλλιτερος), συγκριτικο βαθμο του αρχαιου επιθετου “καλος” κατα τον αντιστοιχο βαθμο των επιθ. σε -υς.
Τωρα, οπτικα, μαλλον εχεις δικαιο fauntleroy, φαινεται καλλιτερα 🙂
November 1, 2009 at 16:21 |
Παρότι μου αρέσει η σωστή ορθογραφία, βαριέμαι αφάνταστα το ετυμολογικό κομμάτι. Αλλά για το συγκεκριμένο έχω άποψη. Διαφορετική από τη δική σας. Όλα τα αντίστοιχα (π.χ. βάθος – βαθύτερος) γράφονται έτσι. Το καλλίτερος δεν μου κολλάει καθόλου καλά. Και επειδή επικαλείσαι τον Χατζιδάκι δες τι λέει για τον αναλογικό σχηματισμό. Μπορεί κάποτε να γραφόταν με ιλλ αλλά πρέπει να καταργηθεί. Γνώμη μου.
November 1, 2009 at 17:27 |
Μα, zamuc συμφωνουμε!
Επικαλεστηκα το Χατζιδακι για να τονισω την μετατροπη που προτεινε και αφορουσε συγκεκριμενα στη λεξη “καλυτερο” -να γραφεται με ΄υ΄ αντι με ΄ι΄-. Και συμφωνω σε αυτο οπως κι εσυ αλλωστε!
Απλα στο τελος εκανα ενα λογοπαιγνιο, προς το φιλο fauntleroy, επειδη το “καλλιτερα” του αρεσει πιο πολυ οπτικα απ΄ το “καλυτερα”. Και ειπα οτι οντως οπτικα φαινεται πιο ωραια..
Ξαναλεω παντως πως “καλλιτερα” και “καλυτερα” ειναι ενα και το αυτο. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Δεν εχει καθιερωθει το ενα η το αλλο. Ορθογραφικα ειναι και τα δυο το ιδιο σωστα και αποδεκτα στη νεα ελληνικη γλωσσα.
Εγω προσωπικα προτιμω το “καλυτερα” και οσο για το εαν πρεπει να καταργηθει η παλαια γραφη, τι να σου πω φιλε zamuc, εδω δεν το εχουν αποφασισει απο τοτε (απο τα τελη του 1880)!
November 8, 2009 at 13:46 |
Είπα ρε Ζαμούκ να ξαναπεράσω να πω ένα γεια 😉
Σε αυτό που λες συμφωνώ, μια ζωή θα γκρινιάζουμε για τα Όσκαρ, αλλά πάντα θα τα παρακολουθούμε.
Και για να προβοκάρω λίγο το κλίμα, θα πω ότι το ΦΑΡΓΚΟ είναι ανλωτερο και από NO COUNTRY και από ΑΙΜΑ 😛
November 8, 2009 at 14:02 |
Ρε Γ., είναι σα να λέω εγώ ότι η Γη είναι επίπεδη, μόνο και μόνο για να προκαλέσω!!!
November 8, 2009 at 18:07 |
Μα τί να κάνω, αφού αυτό πιστεύω! Καλά, το παράδειγμα για τη Γη πολύ άκυρο 😛
November 8, 2009 at 19:07 |
Μα τί να κάνω,αφού αυτό πιστεύω! 😛
Tι γίνεται εδώ,οι φατσούλες βγαίνουν κανονικά;;!:):):P
November 8, 2009 at 19:49 |
“Και για να προβοκάρω λίγο το κλίμα, θα πω ότι το ΦΑΡΓΚΟ είναι ανλωτερο και από NO COUNTRY και από ΑΙΜΑ”
από το ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ ή από το ΜΟΝΟ ΑΙΜΑ; Σωστός;